Vergi yükünü minimize etmek ismine geliştirilmiş en dikkat alımlı ve tartışmalı taktiklerden biri olan İkili İrlanda, Sandviç Hollanda prosedürü de bunlardan biri.

Vergiler hayatlarımızın değişmez bir gerçeği. Lakin belli bir gelirin üzerinde olan bireyler için vergilerden bile fırsat yaratmak kelam konusu olabiliyor. Vergi kaçırmakla vergiden kaçınmak ortasında bir transfer fiyatlaması sistemi olan İkili İrlanda, Sandviç Hollanda metodu de bunlardan biri.

BU METOT APPLE’IN MUHASEBECİLERİ TARAFINDAN GELİŞTİRİLDİ

Webtekno’da yer alan bu sistem, vergi yükünü azaltmak emeliyle kullanılan bir vergi planlaması stratejisi. Bu stratejiyle milyonlarca dolarlık vergi avantajı elde etmek mümkün oluyor.

Bu yolun birinci olarak Apple’ın muhasebecileri tarafından geliştirildiği biliniyor.

Şirkete vergi avantajı sağlamayı amaçlayan bu formül, 80’li yıllarda geliştiriliyor.

İlk olarak Apple tarafından geliştirildiği bilinen bu formül; Google, Microsoft ve Amazon üzere teknoloji şirketleri tarafından da kullanılıyor.

Apple, bu tekniği kullanmak için toplamda üç şirkete muhtaçlık duyuyor.

• Patent sahibi olan birinci İrlanda şirketi
• Bir vergi cennetine kayıtlı olan ikinci İrlanda şirketi
• Hollanda şirketi

İrlanda ve Hollanda’nın tercih edilmesinin temel sebebi ise vergi ve ticaret kanunları konusunda Amerika’ya kıyasla epeyce büyük avantajlar sağlamaları.

İlk olarak Amerika satışlarından elde edilen gelir, birinci İrlanda şirketine aktarılıyor.

Birinci İrlanda şirketi, Apple’a ilişkin fikri mülkiyet haklarını elinde tuttuğundan ötürü, Amerika’da yapılan satışlar için İrlanda şirketine büyük oranlarda telif hakkı ödemesi yapıyor.

Bu ödeme o denli büyük bir oranda yapılıyor ki Amerika’daki şirket neredeyse hiç kâr elde etmiyor. Bu halde Apple elde ettiği kârı İrlanda’ya aktarmış oluyor.

Bunun sebebiyse Amerika’da yüzde 35 olan vergi yerine İrlanda’da yüzde 12.5 olan vergiyi ödeyerek vergi avantajı sağlamak.

Tamam, parayı Amerika’dan İrlanda’ya gönderdik; pekala ya sonra?

İrlanda maddelerine nazaran şirketin yöneticisinin öteki bir ülkede yaşaması durumunda kâr, yöneticinin yaşamakta olduğu o ülkeye aktarılabiliyor.

Ayrıca tekrar İrlanda maddelerine nazaran İrlanda’da kayıtlı olan şirketlerin yerleşik olarak ülkede bulunması mecburî tutulmuyor.

Bu bilgiler ışığında vergiden kaçınmanın gerçek büyüsü kendini gösteriyor ve ikinci basamağa geçiyoruz.

İşte bu etapta sahneye ikinci İrlanda şirketi çıkıyor.

Vergi cenneti dediğimiz ülkeler, şirketlerden ya hiç ya da çok az vergi talep ettiklerinden büyük şirketlere vergi avantajı sağlıyorlar.

Yukarıda bahsetmiş olduğumuz İrlanda maddeleri sayesinde şirket kârını vergi cenneti ülkelerdeki ikinci şirket olan yan kuruluşa aktarıyor.

Bu ülkelerden yönetilen ikinci İrlanda şirketi, vergi cenneti olan ülkenin vergi dilimine tabi tutulduğundan neredeyse hiç vergi ödemiyor.

Yani ikinci şirket, Amerika maddelerine nazaran İrlanda şirketi olarak görülse de; İrlanda maddelerine nazaran ise vergi cenneti ülkeye ilişkin bir şirket olarak görüldüğünden bu durumun meyvesini Apple yiyor diyebiliriz.

İkinci İrlanda şirketine aktarılan para, üçüncü şirket olan Hollanda şirketine gönderiliyor.

Avrupa Birliği üyesi olan şirketler ortasındaki para transferlerine yönelik bir vergi olmaması sebebiyle Hollanda ve İrlanda şirketleri ortasındaki bu para transferi da vergiye tabi tutulmuyor.

Bu sebeple Amerika dışındaki satışlardan elde edilen gelirler ikinci şirket üzerinden üçüncü şirket olan Hollanda şirketine aktarılıyor.

Hollanda’daki üçüncü şirket, bir aracı olarak işliyor ve kendisine aktarılan parayı patent sahibi olan birinci İrlanda şirketine vergiden muaf bir formda gönderiyor.

Sonrasında kelam konusu para birinci şirket üzerinden tekrardan vergi cenneti ülkeye kayıtlı ikinci İrlanda şirketine gönderiliyor ve sonuç olarak Apple vergisiz bir biçimde elde ettiği kârı elinde tutmayı başarıyor.